Rada miejska podjęła uchwałę w przedmiocie określenia przystanków komunikacyjnych na terenie miasta, których właścicielem lub zarządzającym jest gmina miejska oraz warunków i zasad korzystania z tych przystanków.
Wojewoda zarzucił uchwale naruszenie art. 7 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym polegające na przekroczeniu delegacji ustawowej do organizowania transportu na terenie miasta – uznał, że gmina określiła część przystanków przy drogach powiatowych i wojewódzkich. Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizatorem publicznego transportu zbiorowego, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest gmina:
a) na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,
b) której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie.
Sąd uznał skargę za zasadną i wyjaśnił, że delegacja ustawowa, wynikająca z art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, uprawnia gminę do określania w drodze uchwały wyłącznie przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest ta jednostka samorządu terytorialnego. Określając zatem w załączniku do uchwały przystanki komunikacyjne na terenie miasta, których właścicielem lub zarządzającym nie jest gmina miejska , lecz powiat i województwo, rada miejska przekroczyła zakres upoważnienia ustawowego do wydania aktu prawa miejscowego, co stanowi istotne naruszenie prawa i uzasadnia stwierdzenie nieważności zakwestionowanej skargą części uchwały, tzn. w zakresie, w jakim uchwała ta obejmowała przystanki w pasie dróg powiatowych i wojewódzkich, których zarządzającym nie jest gmina miejska.
Wyrok WSA w Olsztynie z 28 sierpnia 2018 r., sygn. akt II SA/Ol 472/18
