Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy. Stwierdzono w nim, że naprawę samochodów poza warsztatami naprawczymi dopuszcza się pod warunkiem dokonywania wyłącznie drobnych napraw aut i gromadzenia powstających odpadów w urządzeniach do tego przeznaczonych. Zapis ten zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego prokurator, który uznał, że wprowadzenie takiego zapisu wykracza poza upoważnienie ustawowe.
Innego zdania była gmina, która stanęła na stanowisku, że miała prawo uregulować te kwestie w ramach delegacji ustawowej z art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. c ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach . Ograniczenie zakresu napraw poza warsztatem naprawczym i gromadzenie powstających odpadów w urządzeniach do tego przeznaczonych, zdaniem gminy, mieści się w granicach ustawowego upoważnienia, gdyż podstawowym wymaganiem skierowanym w stosunku do podmiotów niemogących się legitymować przymiotem posiadania specjalistycznego zakładu umożliwiającego naprawę pojazdu jest ograniczenie zakresu naprawy i wymuszenie jej ewentualnego wykonania w warunkach gwarantujących osiągnięcie zakładanych przez ustawodawcę celów w zakresie czystości, porządku i gromadzenia odpadów niebezpiecznych, względnie potencjalnie negatywnie oddziałujących na środowisko.
Ostatecznie sprawę rozstrzygnął sąd, który nie zgodził się z opinią gminy. Uznał on, że sporny zapis uchwały wykracza poza wyżej wskazaną delegację ustawową. Przepis ten rzeczywiście zezwala radzie gminy na określenie wymagań, które muszą zostać spełnione w przypadku mycia i naprawy pojazdów samochodowych poza myjniami i warsztatami naprawczymi. Wymagania te mogą dotyczyć jednak wyłącznie utrzymania czystości i porządku. Przepis ten nie daje tym samym podstawy do ingerowania przez lokalnego prawodawcę w prawo posiadacza pojazdu samochodowego do władania rzeczą, tak jak to ma miejsce w rozpatrywanym przypadku, gdzie ograniczono to prawo do dokonywania „drobnych napraw”, które to pojęcie dodatkowo jest niedookreślone, a więc nie może mieć charakteru normatywnego. Sąd wyjaśnił, że lokalny prawodawca powinien mieć na uwadze, że treść nakazów czy zakazów obciążających właścicieli lub osoby, którym przysługuje inne prawo do rzeczy, powinna być logiczna, obiektywnie wykonalna, w zakresie niezbędnym do zapewnienia utrzymania porządku w gminie, przez to jak najmniej ingerująca w wykonywanie prawa rzeczowego, które podlega szczególnej ochronie prawnej w kodeksie cywilnym.
Wyrok WSA w Olsztynie z 19.02.2019 r., II SA/Ol 7/19
