Właściciel firmy działającej na terenie gminy wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę rady gminy w sprawie ograniczenia funkcjonowania instalacji, z których emitowany hałas może negatywnie oddziaływać na środowisko, domagając się stwierdzenia jej nieważności. Mocą jej zapisów wprowadzono na terenie gminy ograniczenie co do sposobu funkcjonowania następujących instalacji dla pojazdów mechanicznych: torów wyścigowych, próbnych, treningowych, kartingowych, szkoleniowych, ziemnych i płyt poślizgowych. Określono również, że funkcjonowanie tych instalacji jest możliwe w dni robocze, tj. od poniedziałku do piątku, w godzinach od 8:00 do 18:00. Zdaniem skarżącego uchwała wydana została bez podstawy faktycznej oraz bez merytorycznego uzasadnienia. Skarżący wskazał, że w związku z pierwszymi skargami mieszkańców w 2015 r. ustalono, iż standardowa działalność jego firmy nie generuje innego hałasu niż obecny w ruchu drogowym bądź w ogóle nie może być uciążliwa (zlewa się z tłem akustycznym), a instalacja nie działa w ruchu ciągłym.
Sąd przyznał rację skarżącemu wskazując, że same skargi mieszkańców, jak i fakt, że zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko tory wyścigowe zaliczone zostały do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, nie mogą stanowić uzasadnienia do stwierdzenia negatywnego oddziaływania hałasu na środowisko. Tym samym rada gminy nie uzasadniła, że zachodziły przesłanki do wydania kontrolowanej w niniejszej sprawie uchwały.
Ponadto sąd stwierdził, że brak wykazania przez radę gminy, że hałas emitowany na terenie gminy podczas eksploatacji instalacji dla pojazdów mechanicznych może negatywnie oddziaływać na środowisko, świadczy o wydaniu kontrolowanej uchwały z naruszeniem art. 157 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska.
Sąd wyjaśnił, że do organów gminy oraz innych organów administracji publicznej należy doprowadzenie do prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z obowiązującymi przepisami. Nie oznacza to jednakże, że w sytuacji gdy organy gminy stwierdzą, że przedsiębiorca prowadzi na danym terenie działalność gospodarczą ignorując lub naruszając obowiązujące przepisy, w tym z zakresu ochrony środowiska, bądź powodując nadmierną uciążliwość dla innych mieszkańców gminy i naruszając ich prawo do powszechnego korzystania ze środowiska, mogą dążyć do ograniczenia lub zaniechania prowadzenia tej działalności gospodarczej na danym terenie na podstawie art. 157 ustawy Prawo ochrony środowiska.
Wyrok WSA w Gdańsku z 9 stycznia 2019 r., sygn. akt II SA/Gd 564/18
