W przyjętej przez radę Gdańska uchwale wskazano osiem obszarów zdegradowanych na terenie miasta. Są to: Biskupia Górka/Stary Chełm, Dolne Miasto/Plac Wałowy/Stare Przedmieście, Nowy Port z Twierdzą Wisłoujście, Orunia, Stogi Mieszkaniowe, Brzeźno - osada rybacka, Przeróbka Mieszkaniowa, Angielska Grobla, Dolny Wrzeszcz – Wajdeloty, Wyspiańskiego. Spośród ośmiu obszarów, z uwagi na kumulację negatywnych zjawisk, do rewitalizacji gdańscy radni wskazali: Biskupią Górkę i Stary Chełm, Dolne Miasto, Plac Wałowy i Stare Przedmieście, Nowy Port z Twierdzą Wisłoujście oraz Orunię.
Teraz władze miasta przystąpią do sporządzania Gminnego Programu Rewitalizacji. Zakres oraz działania związane z jego sporządzeniem objęte są, zgodnie z ustawą o rewitalizacji, odrębną procedurą.
Konsultacje społeczne
Przyjęcie uchwały poprzedziły konsultacje społeczne, które rozpoczęły się na przełomie stycznia i lutego. Następnie z projektem uchwały zapoznały się rady poszczególnych dzielnic. Równocześnie przeprowadzono ankietę w której mieszkańcy mogli wskazywać obszary najpilniej wymagające rewitalizacji oraz zgłosić swoje postulaty dotyczące przebiegu granic wskazanych obszarów.
Respondenci pierwszeństwo rewitalizacji przypisali obszarowi Biskupia Górka/Stary Chełm /Oruńskie Przedmieście, na który wskazywało 43,67 proc. pytanych. Drugim obszarem najczęściej wskazywanym jest Dolne Miasto/Plac Wałowy/Stare Przedmieście i kolejno Nowy Port z Twierdzą Wisłoujście/Letnica, Dolny Wrzeszcz – Wajdeloty, Wyspiańskiego i Orunia.
Do 4 marca 2016 r. do gdyńskiego magistratu wpłynęło około 750 pism zawierających uwagi do poddanego konsultacjom projektu uchwały. Najwięcej osób zajęło swoje stanowisko w sprawie włączenia obszaru Stogi do obszarów rewitalizacji. W tej sprawie wpłynęło 688 pism. Jednak ze względu na niespełnienie wskaźnika kluczowego oraz wskaźnika fakultatywnego w podsystemie społecznym obszar ten nie zakwalifikował się jako obszar rewitalizacji (pozostał obszarem zdegradowanym). Uwagi dotyczyły wszystkich obszarów poddanych konsultacjom. W większości wniosków mieszkańcy wskazywali tereny, o które należy rozszerzyć obszary rewitalizacji, wpłynęły również wnioski o wyłączenie terenów z obszarów rewitalizacji oraz zmianę klasyfikacji z obszarów zakwalifikowanych jako zdegradowane na obszary rewitalizacji. Łączna powierzchniach terenów o poszerzenie których wnioskowano wyniosła 3031,6 ha.
Z uzasadnienia uchwały
Ustawa o rewitalizacji z dnia 9 października 2015 r. wprowadziła nowe i kompleksowe narzędzia do wdrażania działań rewitalizacyjnych na terenach, gdzie kumulują się zjawiska problemowe. Zgodnie z art. 3 ust 1 ustawy przygotowanie, koordynowanie, tworzenie warunków i prowadzenie rewitalizacji, stanowi zadanie własne gminy. Ustawa reguluje zakres działań związanych z przygotowaniem i prowadzeniem skutecznej i efektywnej rewitalizacji.
Działania rewitalizacyjne zgodnie z ustawą prowadzi się na tzw. obszarach rewitalizacji, wyszczególnionych z uprzednio określonych w toku analiz obszarów zdegradowanych. Zgodnie z ustawą wyznaczony obszar zdegradowany, to obszar gminy, znajdujący się w stanie kryzysowym z powodu koncentracji negatywnych zjawisk. Najistotniejsze z punktu widzenia ustawy jest wskazanie zjawisk ze sfery społecznej, jako że działania rewitalizacyjne mają skutkować, co do zasady, poprawą sytuacji społeczno-ekonomicznej lokalnych społeczności. Pozostałe zjawiska, ze strefy gospodarczej, środowiskowej, przestrzenno- funkcjonalnych oraz technicznej mają w stosunku do nich charakter uzupełniający, składają się na wielowątkowy obraz degradacji.
W obszarze zdegradowanym, zgodnie z ustawą, analizie poddano rodzaje negatywnych zjawisk w poszczególnych strefach: dla zjawisk społecznych wskazano m. in.: bezrobocie, ubóstwo, przestępczość problemy edukacyjne, niski kapitał społeczny oznaczający słabo wykształcone relacje wewnętrzne społeczności lokalnej takie jak niski poziom zaufania, słaba zdolność do współdziałania oraz nieefektywna sieć powiązań pomiędzy poszczególnymi jednostkami, niewystarczający poziom uczestnictwa w życiu publicznym i kulturalnym.
Ze strefy gospodarczej wymieniono takie niebezpieczne zjawiska jak: niski stopień przedsiębiorczości słabą, kondycję przedsiębiorstw lokalnych. Kolejnymi zagrożeniami są przekroczenie standardów jakości środowiska, niewystarczające wyposażanie w infrastrukturę techniczną i społeczną (np. przedszkola i szkoły, obiekty ochrony zdrowia, instytucje kultury, ośrodki sportowe i rekreacyjne itp.), brak dostępu do podstawowych usług lub ich niska jakość, złe warunki mieszkaniowe. Ze względu na specjalny charakter rozwiązań zawartych w ustawie oraz konieczność zachowania skoncentrowanego charakteru interwencji uznano, że proces rewitalizacji nie w każdym przypadku powinien być prowadzony na obszarze zdegradowanym. Zdefiniowano obszar rewitalizacji jako obszar stanowiący całość lub cześć obszaru zdegradowanego cechujący się szczególną koncentracją negatywnych zjawisk, na którym, z uwagi na istotne znaczenie dla rozwoju gminy, przygotowywana lub prowadzona jest rewitalizacja. Wyznaczając obszar rewitalizacji władze Gdańska, uwzględniono wytyczne wynikające z ustawy, wskazywały tak aby jego zasięg nie obejmował łącznie więcej niż 20 proc. powierzchni gminy oraz jednocześnie nie był zamieszkały przez więcej niż 30 proc. jej mieszkańców.
Dotychczasowe dokumenty
Obecnie na obszarze Gdańska obowiązują dwa dokumenty wyznaczające obszary problemowe wymagające interwencji czyli „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Gdańska”, zatwierdzone uchwałą Rady Miasta Gdańska nr XVIII/43/07 z dnia 20.12.2007 r., w którym wyznaczono obszary problemowe zagrożone lub dotknięte problemami gospodarczymi, społecznymi, przestrzennymi lub środowiskowymi. Zidentyfikowane obszary problemowe, w zależności od rodzaju planowanej polityki interwencyjnej, podzielono na wymagające rehabilitacji, a w pewnych sytuacjach rewitalizacji. Drugim jest „Lokalny Program Rewitalizacji”, przyjęty uchwałą Rady Miasta Gdańska nr XXIII/689/04 z dn. 29 kwietnia 2004 r., aktualizowany uchwałą nr XLVII/1308/10 z dnia 25.03.2010 r. stanowiący wieloletni, strategiczny program odnowy przestrzeni społecznej, przestrzennej i ekonomicznej zdegradowanych przestrzeni Gdańska (dalej LPR).
