Jak przekonują przedstawiciele rządu jednym z kluczowych problemów Polski jest niedostateczna ilość mieszkań, szczególnie w sektorze mieszkań pod wynajem o umiarkowanych cenach. Problemem dla deweloperów jest, zdaniem rządu, nadmiar obciążeń administracyjno-biurokratycznych. Ma je zmniejszyć projekt ustawy o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych.
Wprowadza on jednak kilka kontrowersyjnych przepisów. Największe kontrowersje wzbudza zapis art. 14 ust.1 w powiązaniu z art. 20 ust.1 projektu ustawy. Odpowiednio: „Decyzję w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej, na wniosek inwestora, wydaje właściwy miejscowo wojewoda” oraz „Do inwestycji mieszkaniowej nie stosuje się ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”.
Ustawodawca wprowadza więc wyłom w systemie planowania przestrzennego, a także prawdopodobnie godzi w konstytucyjną zasadę samodzielności i domniemania właściwości jednostek samorządu terytorialnego.
Jak jednak zapewniają w uzasadnieniu autorzy ustawy władztwo nad przestrzennym zagospodarowaniem gminy pozostanie jej jedynym prerogatywem. „Nadal rada jest władna mocą swej uchwały odstąpić od zapisów planu albo zdecydować, że planowana inwestycja nie powstanie. Podkreślić przy tym można, że rada gminy nie jest związana wnioskiem inwestora i jest władna samodzielnie dokonać oceny potrzeby lokalizowania na jej terenie inwestycji mieszkaniowej. Tak więc to rada gminy bierze na siebie odpowiedzialność za wyrażenie albo nie zgody” – czytamy.
Mają to zapewnić przepisy art. 6 i 7 projektu ustawy.
Art. 6.
1. W przypadku zamiaru realizacji inwestycji mieszkaniowej lub inwestycji towarzyszącej na terenie, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie przewiduje tych inwestycji lub inwestycja w jakimkolwiek zakresie jest niezgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, inwestor występuje z wnioskiem o wyrażenie zgody na realizację tych inwestycji do właściwej miejscowo rady gminy.
2. Wyrażenie zgody nie może obejmować terenów przeznaczonych pod inwestycje celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym.
3. Rada gminy wyraża zgodę lub odmawia zgody w formie uchwały w terminie 60 dni od dnia złożenia przez inwestora wniosku, o którym mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę stan zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych na terenie gminy.
4. Wniosek o wyrażenie zgody, o którym mowa w ust. 1, określa niezgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, których zgoda ma dotyczyć. Do wniosku należy dołączyć dokumenty, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 1-7 i 11.
5. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta niezwłocznie po wpływie wniosku, o którym mowa w ust. 4, zamieszcza ten wniosek wraz z dołączonymi do niego dokumentami na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej gminy, określając formę, miejsce i termin składania uwag do wniosku, nie krótszy niż 14 dni i nie dłuższy niż 21 dni od dnia zamieszczenia.
6. Uwagi do wniosku należy wnieść na piśmie lub za pomocą poczty elektronicznej.
7. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta powiadamia niezwłocznie organy, o których mowa w art. 17 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 poz. 1073 i 1566), o wpłynięciu wniosku, o którym mowa w ust. 4, jego zamieszczeniu na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej gminy oraz o możliwości przedstawiania opinii.
8. Organy, o których mowa w art. 17 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przedstawiają opinię w terminie 14 dni od dnia otrzymania powiadomienia. Niewydanie opinii w tym terminie uznaje się za brak zastrzeżeń. – 5 – 9. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedkłada radzie gminy projekt uchwały wraz z opiniami i zestawieniem uwag. 10. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta niezwłocznie po podjęciu przez radę gminy przekazuje inwestorowi uchwałę, o której mowa w ust. 3, wraz z opiniami oraz informacją o nieprzedstawieniu opinii w wyznaczonym terminie.
Jak przekonuje ustawodawca rozwiązanie takie pozostawia pełną władzę planistyczną po stronie gmin, przy jednoczesnym znaczącym przyśpieszeniu decyzji. Dzięki takiej propozycji gminy nie będą musiały bowiem zmieniać planów zagospodarowania przestrzennego co jest procedurą długotrwałą i kosztowną.
Analogiczne przepisy art. 7 odnoszą się do sytuacji gdy wskazana lokalizacja nie ma w ogóle planu. Zgodę na lokalizację inwestycji także będzie musiała wydać rada miasta.
Art. 7.
1. Jeżeli na obszarze objętym zamiarem realizacji inwestycji mieszkaniowej lub inwestycji towarzyszącej nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, inwestor występuje z wnioskiem o wyrażenie zgody na realizację tych inwestycji do właściwego wójta, burmistrza albo prezydenta miasta.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta podejmuje decyzję w sprawie zgody, o której mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę stan zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych w gminie.
3. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wyraża zgodę lub odmawia zgody w drodze decyzji w terminie 60 dni od dnia złożenia przez inwestora wniosku, o którym mowa w ust. 1.
4. Wniosek o wyrażenie zgody, o którym mowa w ust. 1, zawiera dokumenty, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 1-7.
Ustawa przewiduje też pewne standardy lokowania inwestycji mieszkaniowych określając np. jej maksymalną odległość od publicznej szkoły, dostępność drogi i innych usług.
Z projektem można się zapoznać na stronach RCL >>>
